Nee

Zondagochtend rond een uur of vier.
'Ga met me mee! Toe nou! Ik heb je al zo lang niet gezien. Kom gewoon even gezellig met me mee naar huis. Jointje roken, wijntje er bij. Ach, heus, het wordt niet als de vorige keer! Ik heb je gemist, meisje. We gaan gewoon gezellig praten bij mij thuis. Ja? We hebben echt geen seks, hoor. Jij wil niet, ik wil niet. Waarom doe je nou zo? Ga gewoon even mee. Dat is toch gezellig? Meisje! Kom toch met me mee. Toe nou! Je bent zo mooi. Je ziet er echt goed uit, ik zweer het! Ik heb je gemist! Kom toch even mee! Ik wil geen seks met je, kom nou toch gewoon even met mee naar huis!'

Nee.

Ik houd vol.

Zijn we allemaal trots op mij of wat?

Biertje

Zaterdag 18 februari 2006, volgens mij.
(...) We kunnen het niet meer ontkennen, dagboek. Jezus Christus! Heb je wel eens dronken in een trein gezeten? Het voelt net alsof we rijden, maar ik zie nog steeds perron 8a van Amsterdam Centraal. Ik heb voedsel nodig; nog crackers in mijn tas. Moet echt ontzettend nodig naar het toilet. Mijn hoofd bungelt zo aan mijn nek, als dat van een pasgeboren kalf. En de trein loopt voller en ik hoop op mijn medemens te kunnen vertrouwen en zo mijn spullen hier achter te kunnen laten om gebruik te maken van het vieze toiletje. Mijn buik is opgezet en doet pijn. Gelukkig zit ik in de juiste trein. Wanneer gaan we nou rijden? Ik heb nog nooit dronken in een trein gereden. FLUITJE, dagboek, ik hoor een fluitje! Beweging. Thank Lord, ik kan plassen!

Ik ervaar alles vele malen sterker als ik teveel gedronken heb, dat is wel duidelijk. Wat me opvalt is dat ik vaak over momenten schrijf, waarin alcohol of de invloed van alcohol een rol speelt, en dat lijkt me aan de hand van de vorige conclusie zeer logisch.

Ja, logisch nadenken kan ik ook goed als ik gedronken heb. Alle levensbelangrijke theorieën die ik met mijn enorme hersenomvang bedacht heb, zijn tot me gekomen toen ik dronken was. Maar ik zweer je dat als ik ze niet opschrijf op het moment dat ik ze bedenk, ik ze later ook niet meer begrijp. Gelukkig draag ik constant mijn dagboek met me mee (zo niet, dan zijn er bierviltjes, servetjes of kranten).
Maar afgelopen zaterdag schreef ik in de kaft van een boek van Zwagerman (wat ik anders nooit doe): Warme chocoladesaus, dat is hoe ik naar je hunker; citroengras is hoe graag ik je proeven wil. Ik zweer je dat ik niet snap wat (laat staan wie) ik hiermee bedoel.
Dit ontkracht eigenlijk mijn hele boodschap aan jullie. Waar is de logica? Godver, jongens, pak er een biertje bij (voor Di een Palmpje, toch).

Wacht maar af

Was met twee klasgenoten wat gaan drinken na school.
Hb, een dichter, dwaalde na een paar biertjes wat af. Hij keek verstrooid op. 'Jullie hebben geen idee hoe groot ik word.'
'Hoe groot?' wilde ik weten.
'Heel groot,' wist hij met zekerheid te zeggen.
We glimlachten dromerig.

'Schijt aan alles,' zei hij, 'anders komen we nergens.'

Alledrie keken wij in onze glazen en zwegen instemmend.

Voor jou

Eindelijk is het korte verhaal tot stand gekomen en zijn de 2500 woorden geschreven. Hier had ik meer dan tien uur voor nodig. Tien uur van op mijn billen zitten en mijn hersenen heel hard laten werken.

Deze is voor mijn korte verhaal:

Versta je me,
als je naast me loopt.
Versta je me beter, nu de
lange rechte rij rechte lange
bomen langzaam langer wordt?

Uit het gedicht Vergeet mij niet van Sander Koolwijk, Onder Dak (De Windroos, Uitgeverij Holland). www.sanderkoolwijk.nl

Je moet nooit ergens te lang naar kijken.

Nu naar de sportschool. Ik kan niet wachten op wat energie (en een ander uitzicht).

Kinderspel

Uitgemolken godverdomme
En toen had ze ineens
Een spijkerbroek aan

Nieuwe boezem
Onontkoombaar

Badeend
Je speelt vals

Wakker worden

Ik werd vanmorgen wakker met Broad Daylight en terwijl ik meezong was ik er van overtuigd dat het zomer was.
Zo zijn Jason Mraz, Jack Johnson en Gavin DeGraw nu Amerika. Varen op de Mississippi, vissen in het moeras en naast de bananenbomen slapen in de zon.
The Beatles standaard schrijven.
Spinvis een beetje verpest.
Portishead een vakantie in Frankrijk. Uit het raampje van de auto hangen. Bomen die langs ons heen stil blijven staan, de heuvel op.

Bob Dylan nog onbestemd, maar Frank Sinatra zeker Kerstmis.

Oh, trouwens

Als ik dan toch oproepen doe; wil de leuke jongen die ik zaterdagavond tegenkwam in Café Jeroen en steeds zo dansen wilde, zich ook even melden bij comments?

Grapjas

Na een enerverend avondje uit stonden Np en ik bij de bibliotheek waar we onze fietsen geparkeerd hadden. Np: 'A.E., waar is je fiets? Mijne staat daar zo eenzaam te wezen.' We keken verderop en zagen haar fiets netjes in het rek geparkeerd, zonder buurfietsen.

Ik denk, kut, waarom mijn fiets? Koop, godverdomme, zelf een fiets. Al dan niet, ga lopen, eikel.

Het mannelijk schoon dat bij ons was, keek nog even rond bij de bibliotheek en vond mijn fiets in een soort van afgrond, waar die niet uit zichzelf ingevallen was.

Godzijdank had ik mijn tweewieler weer, al viel er bijna niet mee voor uit te komen
Maar goed, ik weet niet zeker of dat aan de fiets lag.

Wil de grapjas zich a.u.b. melden bij comments?

Mario

Sta ik bij dat kruispunt met die kerk. Doe ik net of ik zo hoog kan springen als de toren. Ga ik net als Mario, ya!wha!yaha! Tussen de bomen door beland ik met mijn buttocks in het grind naast Margriet. Ik neem haar paraplu mee, maak weer een sprong en op het hoogtepunt open ik de plu en zweef mannen met bochels voorbij en langs het raam van de koningin dwarrel ik naar beneden. Tegenover de voordeur klap ik het pluutje in, whoe!ya!whaha! Ik zit weer op mijn fiets en heb drie groene lichten gemist.