Helderheid

Sind een lange tijd kan ik weer genieten van muziek. 't Is niet dat ik er anders niet graag naar luisterde, maar 't is anders nu. Genieten, zoals ik dat twee jaar geleden echt kon. Voordat ik de rust in mijzelf kwijtraakte. Ik kan dat nu helemaal alleen, genieten van muziek, zonder iets anders te willen. En 't mag ook weer of zo.
Zelden dat ik in zo'n goed humeur schrijf.
Weet je wat ik echt niet mis? Dat ingewikkelde aantrekken en afstoten.
Dat ik boos op iemand moet zijn als hij me laat zitten op een zondag, omdat ik nou eenmaal boos hoor te zijn als hij me laat zitten; ik zag er ineens de vrijheid in.
't Een oude vriendin kwalijk nemen dat ze niks meer van zich laat horen. 't Is niet omdat ze niet meer van me houdt, maar gewoon omdat we uit elkaar zijn gegaan, wie er dan ook weg ging en wie er terug kwam.
Dus: geen puistjes meer uitknijpen, dan zie je ze alleen maar meer.
Niet om zeven uur 's ochtends de Zimbabwaan in mijn huis de schuld geven van mijn vermiste shampoo. Dat is zo makkelijk. Hij heeft het veel harder nodig dan ik.
Maar gewoon mijn geld terug vragen bij McDonalds. Me in al mijn zwarte jurkjes laten fotograferen, terwijl de fotograaf dat oude, gestreepte shirt veel leuker vindt. En de avond zelf nog leuker dan de foto's.
Ik kan jullie niet vertellen hoe ik me de afgelopen weken heb gevoeld, maar ik denk dat de verhuizing niet op een beter moment had kunnen komen.
Een paar stappen terug en even naar mezelf kijken.
Langzaam plek maken voor mij. Die was ik ergens helemaal kwijtgeraakt.
En nu er weer een plek voor mij is, kan ik ruimte voor jullie maken.
Jezus, wat voel ik me goed.