Geestgroen

13.2.07

Trance

Weet je wat het is? Ik weet niet waarover ik moet schrijven. Af en toe zie ik blogs waar mensen hun halve leven neerkalken; ik vind dat bijna egocentrisch. Wie ben jij? Wie ben ik om te denken dat jullie hier elke dag een kijkje komen nemen om te zien wat ík nou toch weer heb meegemaakt. Ik vind het zelf niet eens interessant.
-
Ik sla mijn kassalade dicht en grijp naar het volgende artikel op de band.
Goedemiddag.
Goedemiddag.
Magere melk. Vier losse bananen in een plastic zakje, gewogen, 59 cent. Ik kijk voor me. Vrouw rond de dertig, klein rood neusje, kijkt me aan met waterige ogen en glimlacht.
Ik glimlach terug, denk je dat ik gek ben, bananensteler.
Een hamkaascroissant, een pot pindakaas en een fles afwasmiddel.
Vier vijfenzeventig, alstublieft. Dank u wel.
Mijn kassalade schuift naar voren. Vijf euro, twintig cent, vijf cent.
Vijfentwintig maakt vijf en vijf is tien. Tot ziens.
Ik sla mijn kassalade dicht en grijp naar het volgende artikel.
Goedemiddag.
Hi.
Drie blikjes mais. Vijf flesjes energiedrank. Eurobrood, 49 cent en dus geen euro. Goedkoopste plakken kaas, een euro negen.
Enter, totaal: Vier dertig, alstublieft.
Voor me staat een jonge vrouw met golvend blond haar. De huid van haar gezicht glimt en haar ogen zijn omrand met zilverpotlood.
How much? vraagt ze.
Four thirty, zeg ik. Russisch of Pools? Een jaar of twintig.
Is it okay if I pay you in change? Ze heeft een zachte stem. Uit haar zak haalt ze stuivers en dubbeltjes die ze voor me neerlegt.
Ik ruik ontbijtkoek. Een grote man stapelt spullen op de band. Nooit stapelen. De man draait zich om naar de jonge vrouw. Ik zie haar lichaam niet, maar het is de man een blik waardig.
Ik tel met de jonge vrouw mee.
Dank u wel, tot ziens.
Ik sorteer het kleingeld en sla mijn kassalade dicht. Artikelen.
-
Buiten ontstaat, steen voor steen, een weg. Ze zijn met z'n vijven. Twee vegen het losse zand met en lange stok glad. Twee anderen zitten op hun knieen en slaan met houten hamers de stenen in het zand. De vijfde loopt achter een grote stampmachine die veel lawaai maakt. Als je niet oplet lijkt het of het heel snel gaat. Als je staat te kijken schiet het niet op. Zo gaat het meestal met de tijd.
-
Voor mijn zeventiende verjaardag, toen ik nog lang haar had, mocht ik van mijn ouders naar de kapper om een permanent te laten zetten. Ik weet niet meer of de kapper van boven naar beneden werkte of van beneden naar boven en wat het meest logisch is weet ik ook niet, maar waar hij ook begon, het moet een heel eind hebben geleken naar de andere kant van mijn hoofd. Deze kapper was wel te verstaan een specialist, mensen kwamen speciaal naar hem toe om krullen te laten zetten; het enige wat deze man deed was krullers in haren zetten, dag in dag uit. Ik zal je vertellen dat hij zelfs de permanentvloeistof niet in mijn haar deed, daar had hij een assistente voor, meneer de kapper zelf was dan al weer bezig met de volgende bos krullers.
Ik vroeg of hij niet gek werd. Hij zei: Nee, ik raak in een trance.

2 Comments:

At dinsdag, 13 februari, 2007, Anonymous Anoniem said...

Jeej, eindelijk weer! Eindelijk weer wat te lezen. Ik heb er van genoten!
Fantastisch!!!

 
At woensdag, 14 februari, 2007, Anonymous Anoniem said...

Ik heb een hekel aan kappers.

 

Een reactie posten

<< Home