Dag Een

Gisteravond zat ik met mijn moeder op de bank en ik was haar haar aan het invlechten terwijl we rookten en naar Man Bijt Hond keken. De vrouw op televisie was fietsen aan het versieren; als mensen hun fiets even ergens parkeerden wikkelde zij (anoniem) bloemetjes en versierinkjes om hun stuur om ze te verrassen. Met een knipoog naar mijn vorige verhaaltje was ik hier wel van onder de indruk. 'Mamma, ik ga ook fietsen versieren,' zei ik serieus. Mijn moeders leuke grap: 'Dat moet je bij mannen doen.' Maar dat had ik opgegeven, weten jullie nog? Ik versier vanaf nu fietsen. Geen mannen of vrouwen, alleen nog maar fietsen.
Ik heb net even buiten gestaan. Een sigaret gerookt in de kou in de zon. Toevallig zag ik zo even een stukje van een joint op straat liggen. Gooi 'm dan, at least, in de goot of zo, dacht ik. Even later betrapte ik mezelf er op dat ik mijn peuk op de grond had gegooid. Ik zeur over een joint, terwijl ik mezelf de pijp uit rook. Dus mijn hypocrisie was eigenlijk de druppel; ik stop met roken. Om nog maar even in de trend te blijven: Voor mezelf en voor anderen. Tellen (of doen) jullie mee? Vandaag is dag een.
En zie je wel, we hebben helemaal geen nieuw jaar nodig om ons leven te beteren. Oh, ik heb altijd gelijk, net als W. F. Hermans; van de Grote Meesters leren wij (ha ha ha).