Trofee

Ik sprak laatst met Xd, een oude bekende. We zaten in een café, hadden iets teveel gedronken en met Ierse muziek op de achtergrond spraken we over Giphart en de eeuwige discussie of Gipharts schrijverij nou literatuur te noemen is of niet. Conclusie: Alles is relatief, wist Einstein ons te vertellen; het ligt eraan hoe je literatuur definieert. Maar dat is weer de hele aard van die discussie, want wie neemt het recht in handen; wie geeft de juiste definitie van literatuur (is die er überhaupt)? Het lef om mijn definitie er van uit te spreken heb ik alleen als ik teveel gedronken heb, dus als je me aan de tand wil voelen, moet je me in die toestand treffen.
Ik vroeg Xd ook nog even of hij graag de touwtjes in handen had. Xd zei dat hij alleen het voortouw nam. Maar dat was pas sinds kort: "Vroeger was het meisje dat ik mee naar huis nam aan het eind van de avond een trofee. Nu neem ik alleen het voortouw, zodat het meisje mij als trofee ziet."
Het is maar goed dat ik Xd niet probeerde te versieren, want ik zou dan denken de touwtjes in handen te hebben, maar stiekem zou Xd de stichter van ons spel zijn geweest en de weg voor mij uit hebben gelegd, die ik bewandeld zou hebben zonder dat ik het door had.
Blij om er achter te komen dat ik de domste playster niet ben(was!), dit van voren even gecheckt te hebben. Maar ook dat is relatief natuurlijk.